BLOG

 Ode aan de conciërge

 Ze zijn de stille krachten van het onderwijs: de conciërges. Of het nu op een basisschool is of in het voortgezet onderwijs, zij vormen de onmisbare ruggengraat van de school. Altijd aanwezig, alert, en altijd met een luisterend oor of een helpende hand.

Een conciërge is veel meer dan iemand die sleutels beheert of het gebouw opent en sluit. Hij of zij is de verbinder in het schoolgebouw. De conciërge zorgt voor veiligheid – niet alleen fysiek, maar ook sociaal. Ziet een leerling er verdrietig uit? Is er iemand die altijd alleen staat? Ontstaat er een conflict op het schoolplein? De conciërge merkt het op. En handelt. Soms met een vriendelijk praatje, soms door door te verwijzen naar hulp. Altijd met oog voor de mens achter de leerling.

Maar daar stopt het niet. De conciërge is ook de organisator achter de schermen. Van schoonmaak tot onderhoud, van schilderwerk tot het inrichten van lokalen voor ouderavonden, open dagen of schoolfeesten. Tafels en stoelen worden klaargezet, koffie en thee staan warm, en na afloop wordt alles weer opgeruimd – vaak in de avonduren, zodat de school de volgende ochtend weer fris en klaar is voor een nieuwe dag.

Wat veel mensen niet weten: veel conciërges brengen een schat aan levenservaring mee. Na een carrière elders kiezen zij bewust voor dit vak. Ze willen iets betekenen. Hun communicatieve kracht en verbindend vermogen maken hen tot waardevolle schakels in het onderwijs.

En dat wordt gezien – door veel scholen in elk geval. Conciërges worden gewaardeerd om hun inzet, hun betrokkenheid en hun bijdrage aan een veilige, warme schoolomgeving. Dankzij hen kunnen leraren lesgeven en leerlingen leren.

Toch voelen sommige conciërges zich niet altijd gezien of gewaardeerd. In deze nieuwsbrief delen we een casus waarin het niet goed loopt.